16. "Ma spojrzenie warte grzechu, a uśmiech najsłodszy na świecie."

Carmen stała między nimi.
-Fred. Fred. Człowieku. Przestań. Eric. Eric. Ogarnij się. - krzyczała panna Black. W pewnej chwili słychać było głośny plask. To Carm uderzyła i tak już lekko zakrwawionego Freda w policzek. Mój brat złapał się za twarz. Scott wykorzystał chwilę i wykręcił Ericowi ręce do tyłu. Obaj napastnicy byli zakrwawieni. Fred miał przeciętą wargę i podbite oko, a Eric rozwalony łuk brwiowy, złamany nos i krew cieknącą z ust. Andy pomógł młodszej koleżance trzymać Freda. On po chwili również miał pięść między łopatkami. - Co wy do cholery robicie ? To miała być miła gra! - powiedziała Carm z głośnym wyrzutem. Andy nadal trzymał Freda.
-On... On mnie obraził. - wycedził Weasley przez zęby i jęcząc trochę z bólu. Barman mimo, iż był przeraźliwie chudy odznaczał się niewiarygodną siłą. Zauważyłem, że wszystkie oczy były zwrócone na nich. Przy mnie pojawiła się Rose.
-Jak cię obraził ? - spytałem podchodząc do brata.
-Powiedział, że matka i ojciec wstydzą się mieć mnie za syna. Ponad to zarzucił mi, że jestem idiotą i nie zasługuję na Carmen. - wymruczał z zaciśniętymi zębami. Andy rozluźnił trochę uścisk.
-On łże. Łże jak pies. - krzyknął Eric. Carmen westchnęła głęboko.
-Ale wiesz, przecież że nie jesteś nieudacznikiem. Masz kochającą cię dziewczynę. Jesteś Weasley! - powiedziałem, a Fred się uśmiechnął. Andy puścił mojego brata. Bliźniak wziął Carmen za rękę, a ona zaczęła wycierać chusteczką krew cieknącą z jego twarzy.
-Ale każde działanie ma swoje przyczyny. - zaparła się Rose. - Wygrywałaś ? - spytała się panny Black.
-W tym problem, że nie. - powiedziała lekko uśmiechnięta Carm. Teraz zmywała krew z ust Freda. On wydawał się zachwycony. Usiadł na krześle. Rozumiem go. Zawsze nam narzucano, iż jesteśmy gorsi. Niestety nie wiele osób wie, iż jesteśmy czysto krwiści. Scott puścił Erica.
~Przejdźmy na chwilę do Carmen, ponieważ chcę coś wyjaśnić. *perspektywa Carmen* ~
-Pamiętasz naszą przyjaźń ? - spytał skruszony Er. Odwróciłam się w jego stronę i uśmiechnęłam się wesoło.
-Jakby to było wczoraj. Pamiętam ganianie się w twoim ogrodzie i zawsze matkę, która wrzeszczała, że łazimy jej po kwiatkach. Ale potem Syriusz zakazał mi się z wami spotykać. Nie rozumiałam czemu. - powiedziałam i urwałam. Teraz wiem. Moje magiczne moce zaczęły się wtedy uaktywniać. Nie chciał, bym zrobiła im krzywdę. To by było złe. Scottowi o tym powiedziałam, bo mieszkał obok mnie. Przyjął to dosyć dobrze. Niestety potem poszedł do szkoły z internatem i od tamtej pory widzę go pierwszy raz.
-Ja również nie wiem. - mruknął smętnie Eric. Starłam krew z ust Freda, ale nadal kapała z nich czerwona ciecz. Nie mogłam użyć magii, bo mugole.
-Dziękuję. - powiedział Fred całując mnie w policzek. Została mi na twarzy plamka krwi. Weasley wstał i podszedł do Erica. - Przepraszam, że cię uderzyłem. - mruknął niechętnie i wyciągnął ku niemu dłoń. On ujął jego rękę na znak pokoju i zawieszenia broni.
-Spoko. To moja wina. Zobaczyłem Carm z nowymi przyjaciółmi. - pociągnął nosem i starł cieknącą krew z nosa. - Zagrajmy jeszcze raz. Tylko teraz bez kłótni! - zaproponował Er.
- Chcę odpocząć. - powiedział Fred i usiadł przy stoliku popijając Ognistą. George poklepał go po ramieniu i usiadł obok.
-To ja gram. - powiedziała uradowana Rose. Eric wyglądał już całkiem dobrze, nie licząc oczywiście złamanego nosa i zapadniętego łuku brwiowego, to wszystko było w porządku. Stanęłam obok Rose i chwyciłam kij.
~Przy stoliku zostawiła dwie identyczne rude persony, które przyglądały się grze w bilarda. *perspektywa Freda* ~
Warga mnie bolała, oko siniało i niewiele widziałem. Gdy już stąd wyjdziemy Carm naprawi mi twarz. Upiłem łyka Whisky. Bursztynowy i ostry płyn rozlał mi się w żołądku. Kocham to uczucie. Spojrzałem na Rose i Carmen. Świetnie grały i uśmiechały się od ucha do ucha.
-Boli ? - spytał George patrząc na moją śliwę pod okiem.Odwróciłem wzrok ku niemu.
-Trochę. - powiedziałem z lekkim uśmiechem. - Fajnie było  komuś przywalić. - zaśmiałem się cicho. George westchnął głęboko.
-Mhh. Fajnie się grało. - powiedział mój bliźniak z dziwnym uśmiechem.
-Podobała ci się gra w objęciach Rose ? - zaśmiałem się lekko. Braciszek delikatnie zburaczał na twarzy. - Ty! Ona ci się podoba ?! - wyszeptałem szczerząc się głupio.
-No coś ty... No może trochę. - powiedział mój brat szybko.
-Zbieramy się. - zakomunikowała głośno Carm. Wstałem i podszedłem do niej. Carmi pożegnała się z silnym Andym, zakrwawionym Ericiem i miłym Scottem. Panna Black złapała mnie zza dłoń.
-Do widzenia. - powiedziałem głośno z uśmiechem na twarzy. Wszyscy odpowiedzieli chórem "Cześć" lub coś podobnego. Wyszliśmy z tawerny w radosnych nastrojach. George i Rose szli przodem zawzięcie o czymś dyskutując. Ja i Carm szliśmy z tyłu. Zatrzymałem ją i przysunąłem swoją twarz do jej twarzy.
~No to po krótkim wprowadzeniu i nazwaniu uczuć Georga wiecie co może być dalej. *perspektywa Carmen*~
Spojrzałam mu w oczy. Brąz rozpływał się po jego tęczówkach, ale zauważyłam odrobinę przenikliwego złota. Ma spojrzenie warte grzechu, a uśmiech najsłodszy na świecie. Zaśmiałam się w myślach. Wreszcie Fred pocałował mnie mocno i namiętnie. Poczułam w ustach metaliczny posmak krwi. Nie przeszkadzało mi to, bo jak byłam mała to często z nosa krew leciała mi do gardła i można powiedzieć, że się krztusiłam lekko słodkawym smakiem czerwonego płynu. Weasley odsunął się ode mnie. Ztarłam palcem krew cieknącą z jego ust.
-Twoja krew... Twoja krew... Jest słodka. - powiedziałam przejeżdżając językiem po zębach. - Zaraz nie będziesz mieć, ani rany, ani siniaka.
-Jeśli przez ranę będziesz mnie całować, to po co ją niszczyć ? - spytał on z zawadiackim uśmiechem. Doszliśmy do ściany, gdzie czekali na nas Rosie i Georgie. Zastukałam w odpowiednią cegłę, uprzednio oczywiście wypatrując mugoli. Było czysto. Weszliśmy wszyscy w zagłębienie w murze. Byliśmy znowu na zapleczu Trzech Mioteł. Wyszliśmy z pokoju i podeszliśmy do lady. Uśmiechnęłam się do cyklopa.
-Dziękuję ci Calebie. Zabawa była przednia. - powiedziałam szczerząc się.
-Jakże ja jestem uradowany z tego faktu. - odpowiedział cyklop ukazując małe zęby podobne do rekina. Zaśmiałam się lekko. Walnęłam jednookiego w ramię.
-Przestań metamorfomagu. - mruknęłam z głupim uśmiechem. Jego zęby przybrały normalny kształt, a ja po pożegnaniu wyszłam wraz z rudzielcami i blondynką z baru.
-Mama nas zabije, jak się dowie, że byliśmy u mugoli. Mieliśmy pojechać po jakieś rzeczy dla ciebie do szkoły. - przypomniał sobie młodszy Weasley. Ruszyłam do Esów i Floresów.
-Proszę książki... Hmm... Gdzie ja mam ten list. - mruczałam pod nosem szukając listu z Hogwartu w mojej zaczarowanej torbie. Jest. Wreszcie znalazłam świstek. Podałam go pani za ladą. Zaczęła szukać książek.
-No to brakuje ci kociołka, trzech szat, pióra, teleskopu i hmm... Zwierzaka. - powiedział George.
-Zabieram Diabła. - powiedziałam z dziwnym uśmiechem.
-Co to to nie. - mruknęła Rose z żalem. - Nienawidzę tego ptaszyska. To dziobie, no i robi kupę na twój strój do szkoły. - marudziła dalej. Zaczęłam się śmiać. Bliźniacy mi wtórowali. Martin zrobiła obrażoną minę. George podszedł do niej i poklepał ją po ramieniu nadal się śmiejąc.
-Musiało to przekomicznie wyglądać. - powiedział między jednym napadem śmiechu, a drugim. Pokiwałam twierdząco głową łapiąc się automatycznie za brzuch. Bolał cholernie ze śmiechu. Pani z Esów przyniosła mi książki. Zapłaciłam 5 Galeonów i wyszłam w świetnym humorze z księgarni. Teraz poszliśmy do jakiegoś innego sklepu. Tutaj kupiłam kociołek. Dosyć dobry. No i oczywiście teleskop. Zapłaciłam 15 Galeonów, więc zostały mi jeszcze 2. Byliśmy przy końcu Pokątnej. Zaraz za rogiem zaczynała się ulica Nokturny. To tutaj znajdował się sklep Borgina i Burkes'a. Znałam go, bo kilka razy w nim byłam. Jesli się nie mylę kilka razy z Bellą i Cyzią, raz z Regulusem, no i chyba nawet raz z Rudolfem. Położyłam stopę na chodniku prowadzącym do tego miejsca. Fred złapał mnie za dłoń.
-A ty gdzie przepraszam ?? - spytał ciągnąc mnie za rękę. Odsunęłam się od tego miejsca, ale w tej chwili przyrzekłam sobie, że jeszcze tam wrócę. Nie wiedziałam, że to stanie się tak zaskakująco szybko. Po chwili na horyzoncie pojawił się uśmiechnięty Bill. Wracał z, chyba udanej randki.
-Co tam idioto ? - spytała Rosie z przekąsem.
-Nic debilu. A teraz pożegnaj się ładne, jak to na dziewczynę przystało i się zmywamy, bo matka mi łeb udrze. - powiedział lekko zniecierpliwiony, ale przytulił mnie lekko życząc powodzenia w Hogwarcie.
-Nikt nie będzie cię żałował, skunksie. - odburknęła Rose i przytuliła mnie mocno. - To do zobaczenia. - dodała podając ręce Georgowi i Fredowi. Chwilę potem znikła.
-No to do domu. - powiedziałam z uśmiechem. Złapali mnie za ręce. Miałam się teleportować. Szybko zakręciło mi się w głowie, ale gdy otworzyłam oczy nadal byłam na Pokątnej. Nie było jednakże bliźniaków. Co jest ? No nic. Niestety moja ciekawość wzięła górę i poszłam na ulice Nokturnu. Nie było tu za wiele osób. Rozglądałam się uważnie. Zaraz po tym z jakiegoś domu wychodził mężczyzna z czarnymi przetłuszczonymi włosami w czarnej szacie. Wpadł na mnie.
-Co ty tu robisz szlamo ? - spytał bezczelnie ignoranckim głosem.
-Słucham ?! - spytałam, bo nie wierzyłam w to co słyszałam. - Nie jestem żadną szlamą. Jestem czysto krwista. Pochodzę z rodu Blacków i to ci, idioto, powinno wystarczyć. - powiedziałam poważnym tonem.
-Ohh. To przepraszam. - powiedział on lekko zmieszany. - Jestem Severus Snape. - teraz zrozumiałam co palnęłam. Będę jego uczennicą.
-Nie, to ja przepraszam. Będę chodziła do Hogwartu. - mruknęłam cicho. On uśmiechnął się lekko.
-Witam w jakże skromnych progach Hogwartu i mam wielką nadzieję, iż będzie panienka uczęszczała do Slytherinu, bo od razu była by panienka chlubą Węży. Jak na przykład Dracon Malfoy. Oczywiście nie wiem czy go znasz. - powiedział Snape.
-Oczywiście, że go znam. Od jakichś 10 lat, z grubsza mówiąc. - uśmiechnęłam się szeroko.
-Ohh. Czyli więzy krwi. Jakże mi miło to słyszeć. - powiedział z delikatnym uśmiechem. - Czy dałaby się panienka namówić na jakiś sok dyniowy czy może nawet Piwo Kremowe ? - spytał Severus.
-Niestety muszę pana zasmucić. Jestem na wychowaniu u naszej szanownej Molly Weasley. Może innym razem. A ponad to jestem Carmen Black. - powiedziałam wyciągając dłoń w jego kierunku. Ciemnowłosy ujął moją dłoń i lekko nią potrząsnął.
-Jestem, jak już wspominałem, profesor Severus Snape, ale nalegam byś mówiła mi po imieniu. Słyszę, iż nazywasz Molly po imieniu, wiec musisz być wysoko postawioną personą. - mruknął, a ja się lekko zaczerwieniłam.
-Dziękuję i mam nadzieję, że będę jeszcze miała sposobność porozmawiać z tobą Severusie przed wrześniem. I wybacz mi tego idiotę. - zaśmiałam się delikatnie. On znów przybrał surowy wyraz twarzy.
-Nic się nie stało i ja również na to liczę. Do widzenia w takim razie panno Black. - powiedział Severus i zniknął za rogiem budynku. Cóż za miły człowiek. Pomyślałam i szybko teleportowałam się do Nory. Wszyscy na mnie tam czekali. Pierwszy dopadł mnie Fred.
-Gdzieś ty się do cholery podziewała ? - spytał z dziwną miną.
-Spotkałam Severusa. Miły człowiek. - powiedziałam z uśmiechem. Spojrzałam na zegarek. Zaraz idę spać, bo jestem zmęczona. Miałam już kilka rzeczy do szkoły, więc będzie tylko lepiej.George, Fred, Ginny, Potter, Ron i Hermiona dziwnie się na mnie gapili.
-Snape ?? Miły ?? - wydukał z niedowierzaniem Wybraniec.
-A i owszem. - powiedziałam zaglądając do lodówki. Wyciągnęłam jakiś jogurt. Złapałam za łyżeczkę i zaczęłam jeść. - Napade ne wem co w mace do nego. - mruczałam wcinając czekoladowe gwiazdeczki.
-Jesteś 100 procentowo pewna, że to był Snape, a nie na przykład jego sobowtór lub zaginiony brat, który jest milszy od niego samego ? - spytał George, na co wybuchłam śmiechem i oplułam się jogurcikiem.
-Nie. Jestem pewna, że to on. - powiedziałam z uśmiechem i spojrzałam na Freda. On nadal miał przeciętą wargę, ale po opuchliźnie nie było śladu. - A ta krew ? - spytałam patrząc na usta młodszego z bliźniaków. Puścił mi oczko, a ja się roześmiałam. - No dobra. Ja chcę już spać, po tak udanym dniu to wskazane. - mruknęłam i jakby na potwierdzenie moich słów z moich płuc wyrwało się głośne i przeciągłe ziewnięcie. Pożegnałam się jak Bozia przykazała i ruszyłam ociężale na górę. Weszłam do pokoju chłopaków i szybko się przebrałam. Nie poszłam pod prysznic, bo jutro też jest dzień. Nieprawdaż ?? Ułożyłam się wygodnie w łóżeczku, a do pokoju wszedł Freddie.
-A buziak na dobranoc ? - spytał obrażonym tonem. Podszedł do mnie, a ja pocałowałam go lekko w usta. Znów poczułam lekki posmak metalu. - Branoc słońce. - powiedział z uśmiechem, a ja oddałam się w ramiona Morfeusza. Noc nie zaliczała się do moich ulubionych pór dnia. Otworzyłam oczy w środku nocy i spostrzegłam niebieskie ślepia w głębi pokoju. Tylko jedna istota tak potrafiła. Miałam nadzieję, że to on. Niestety los szykował mi nieciekawą niespodziankę.
-Alastor ?! - szepnęłam, ażeby nie obudzić drzemiących bliźniaków.
-Nie... To nie Alastor. - odpowiedział śpiewny głos i z kąta wyszła ciemna postać. Wyglądała jak...
_________________________________________________________
Bwaah. Kocham to zakończenie <3 Nie zabijajcie. xD