2. "Moi kochani synowie."

Stałam nad otwartą walizką i wrzucałam do niej powoli i starannie ciuchy. Kilka par spodenek, różne koszulki, kilka bluz, czyli standard. Drzwi naszego domu się otwarły. Do mieszkania weszli moi dwaj starsi bracia. Wnioskowałam to po krzykach matki typu: „ Moi kochani synowie”. Zbiegłam szybko po schodach na dół. W progu stali Regulus i Rudolf. Przytuliłam każdego z osobna.

-Jak słodko. Nasza mała siostrzyczka tęskniła. – powiedział dziecinnym głosem Regulus, ale przytulił mnie mocno i pocałował w policzek. Uśmiechnęłam się i walnęłam w ramię.

-Ohh. Bo Beauxbatons jest ciężkie, Reg. Co tam słońce u Syriusza ?? – powiedział mniej złośliwie Rudolf i również mnie przytulił. Z kuchni wyszedł mój najstarszy braciszek.

-Bardzo dobrze Rud. – zaśmiał się Syriusz i przytulił braci. – Zapraszam na kolację. – gestem dłoni nakazał, by weszli do kuchni. Przepuścili mnie w drzwiach i zasiedli do stołu. Teraz stół był 6 osobowy, więc siedziałam obok Syriusza, a z drugiej strony gościłam Rud’a. Łapa podał pysznego kurczaka i sałatkę. Nałożyłam małą porcję, bo godzinę wcześniej jadłam obiad.

-Co tam w Ministerstwie, Rud ? – spytałam przeżuwając kurczaka.

-Ehh. Voldemort znowu nadchodzi. Takie są przynajmniej plotki. Nie wierzę w nie no, ale cóż. – mruknął Rudolf i wbił widelec w ogórka. Zapadła niezręczna cisza. Nasza rodzina niestety zawsze była powiązana z Czarnym Panem. Zawsze to my byliśmy Śmierciożercami, to nam nie wolno był za żadne skarby ufać.

-No to napijmy się Ognistej. – powiedział Syriusz i rozładował lekko napięcie. U nas w domu nawet małe dzieci piły Whisky. Mi to pasowało. Polał każdemu i każdy z nas upił łyka.

-A co u ciebie Reg ? Co tam w Rumunii ? – tym razem odezwał się Łapa. Uśmiechnęłam się do braci i słuchałam opowieści o smokach i ucieczce Rogogona Węgierskiego. Temperatura opadła, a Reg pokazywał Syriuszowi zdjęcia smoków.

-Masz już chłopaka młoda ?? – spytał bez ogródek Rud, a ja zaśmiałam się lekko. To mój ulubiony brat, bo mogę z nim porozmawiać dosłownie o wszystkim.

-Kochany. Siedzę w szkole dla dziewczyn cały rok, a jedynymi chłopakami są ci z Durmstrangu, czyli kompletni idioci. – zaśmiałam się serdecznie.

-Jedziesz gdzieś na wakacjach ? – spytał równie uradowany Rudolf.

-W poniedziałek jadę do Weasleyów. – powiedziałam uradowana i usłyszałam ciche stuknięcie w okno. To była mała czarna sowa. Wpuściłam ją do środka, a ona usiadła mi na ramieniu. Znałam ja skądś. No tak, to sowa Draco Malfoya. Odwinęłam pergamin i zaczęłam czytać schludnie napisane wyrazy: „Kochana Carmi. Słyszałem, ze jesteś u Blacków, więc może byś do nas przyleciała na sobotę i niedzielę. Ciotka Bellatriks bardzo się ucieszy, a mama nie ma żadnych zastrzeżeń. Kocham i całuję Dracuś. P.S. Mam nadzieję, ze przylecisz, bo tęsknie i strasznie mi się nudzi.” Uśmiechnęłam się lekko.

-Kto to ? – spytał Rudolf z zaciekawieniem. Spojrzałam na niego i stanęłam między braćmi.

-Draco zaprosił mnie do siebie na sobotę i niedzielę. Mogę polecieć ? Bella będzie się cieszyć, a Narcyza się zgadza. Co ?? Proszę !? – powiedziałam błagalnym tonem.

-Kochana, ja się zgadzam tylko nie przejdź na złą stronę. – powiedział Regulus uśmiechając się do mnie. Odwzajemniłam uśmiech.

-Mi także się to podoba. Nie będziesz siedziała ze starymi piernikami. – powiedział Rudolf, a ja zaśmiałam się z jego słów.

-Nie jesteście aż tak starzy. – powiedziałam z uśmiechem i zwróciłam wzrok ku Syriuszowi, bo jego głos liczył się najbardziej.

-No fakt, iż jestem twoim pełnoprawnym opiekunem i to, że trochę znam Bellę wpływa lekko na odpowiedź. Ale … No dobra. Masz wrócić cała i zdrowa. Jutro polecimy na miotłach po obiedzie, czyli około 16. – powiedział poważnie Łapa. Ja zaczęłam się śmiać i ucałowałam braci w policzki.

-Dziękuję. – powiedziałam i ruszyłam szybkim krokiem na górę. Wpadłam do pokoju i usiadłam przy biurku wyciągając pergamin i pióro. Zaczęłam bazgrać powoli słowa: „Kochany Dracusiu. Dziękuję za zaproszenie. Bardzo chętnie z niego skorzystam. Wpadam do ciebie w sobotę około 16. Przylecę na miotle. <3 Wiesz jak ja to lubię. Kocham i całuję Carmi. P.S. Przygotuj dla mnie coś fajnego.” Zrolowałam papier i usłyszałam ciche pukanie do drzwi. – Proszę. – powiedziałam przywiązując sowie pergamin do nóżki. Do pokoju wszedł Rud i usiadł na skraju łóżka. Wziął do ręki zdjęcie, na którym byłam ja i Wiktor.

-Kto to ? – spytał Rudolf i uśmiechnął się do mnie.

-Taki idiota z Durmstrangu. Nazywa się Wiktor Krum. Nie dość, że debil to jeszcze zboczeniec. – mruknęłam niezadowolona i wypuściłam sówkę przez okno. Rud klepnął dłonią o swoje kolana. Usiadłam na nich z chęcią i wtuliłam się w najmłodszego z moich braci.

-Nie pozwolę, aby jakikolwiek chłopak cię skrzywdził. Zawsze możesz przyjść do mnie do Ministerstwa. Pogadamy i odreagujesz. – powiedział Rudolf kojącym głosem. Uśmiechnęłam się lekko.

-Dziękuję. A porozmawiasz z Syriuszem by zapisał mnie na te dwa ostatnie lata do Hogwartu ? – spytałam z nadzieją i spojrzałam w zielone oczy Rud’a.

-Zastanowię się… - mruknął mój brat i uśmiechnął się promiennie.

_________________________________________________________

Drugi post. Na razie wena jest, ale mała. Jak są jakieś pytania to śmiało. :D