62. "To ty jesteś za cienki w uszach, by w to grać."

~Przeżyjmy "poranek" jeszcze raz. *perspektywa Rose*~

Budzik zaczął wypluwać z siebie jakieś niezidentyfikowane dźwięki. Otworzyłam oczy i spojrzałam na godzinę. 5 rano. No chyba was coś porąbało... Jednak okazało się, że to nie jest budzik, a ktoś puka do okna. W sumie nie ktoś, a coś. Wstałam i otworzyłam je wpuszczając jakąś sowę. Była średniej wielkości czaro-białą sówką. Pogłaskałam ją po łebku i odwinęłam papierek. "Kochana Rose. Już jestem w Bułgarii, wiec nie masz co się martwić. Dziękuję, że tak się o mnie troszczysz, ale trochę tu niebezpiecznie. W sumie to właśnie po mnie idą..." I tu list się urywa, a pozostaje jedna wielka breja atramentu. To na pewno od Olivera. Przeczytałam to jeszcze kilka razy i aż usiadłam z wrażenia. Podeszłam do szafy i szybko naciągnęłam na siebie ciepłą bluzę i naciągnęłam spodnie. Szybko ubrałam wysokie buty i złapałam różdżkę. Dobrze by było coś zjeść, ale Ollie najwyraźniej potrzebuje mnie bardziej niż ktokolwiek na świecie. Wypadłam z dormitorium jak podpierniczona i zbiegłam szybko po schodach omal nie łamiąc sobie karku. Wychodząc z wieży wpadłam na jakiegoś uchachanego dryblasa.
-Uważaj jak łazisz. - warknęłam.
-Tak, tak, ja cię też kocham. - usłyszałam donośny śmiech George'a.
-Ohh... Co ty tu robisz ? - spytałam zaskoczona, a ten pomógł mi się podnieść z podłogi.
-Mój szósty zmysł podpowiedział mi, że mnie potrzebujesz, więc... Jestem. - zaśmiał się i przytulił mnie mocno. Spojrzałam w jego radosne, brązowe oczy.
-Spadłeś mi z nieba. - odparłam cicho, a ten musnął moje wargi lekko.
-No to co mamy w planach ? - spytał wesoło. Spojrzałam na niego z błyskiem w oku. - Przerażasz mnie. - przyznał po chwili, ale nadal uśmiechał się jak Joker. Zaśmiałam się i pociągnęłam go ku błoniom.

~Już wiecie mniej więcej czemu Rose nie było w dormitorium. Teraz razem z George'm stoją na błoniach i wymyślają sposób, by dostać się do Olivera. *perspektywa George'a*~

Stanąłem obok Rose uśmiechnięty.

-Może hipogryf ? - mruknąłem, a na jej twarzy zagościł wielki uśmiech. Tak, kocham ten uśmiech. Weasley ogarnij się. Kocham Rose tak bardzo, że mógłbym w ogień za nią skoczyć... No może nie aż tak drastycznie, ale w sumie jeśli na szali byłoby jej życie to z chęcią bym to zrobił.

-George, obudź się. - zaśmiała się Martin i sprzedała mi mocnego kuksańca.

-Ejj. Wypraszam sobie takie traktowanie własnego chłopaka. - mruknąłem z udawanym oburzeniem.

-Tak, tak, ja cię też. - odparła słodko. Ona wykorzystuje moje słowa przeciwko mnie... Czy to nie powinno być zabronione ? - No zbieraj się. - dodała spokojnie i ruszyła po hipogryfa. Polazłem za nią z wyszczerzem na ryju. Doszliśmy do hipogryfów. 

-Którego sobie pani życzy ? - spytałem szarmancko zamiatając nogą po mokrej od rosy trawie.

-Tego jaśnie panie. - odparła zabawnie i wskazała na średniej wielkości zwierzaka.

-Jeśli jaśnie panienka sobie tak życzy to mam obowiązek usłuchać. - powiedziałem z wrodzoną gracją i ukłoniłem się hipogryfowi. Ten odkłonił się dość szybko, a na moja twarz wpełzł wielki wyszczerz. - Jestem zajebisty. - powiedziałem z szeroko rozłożonymi rękami. 

-I w cholerę skromny. - zaśmiała się dziewczyna. Jej oczy lekko zabłyszczały. 

-Mogę spytać czy pamiętasz naszą pierwszą randkę ? - spytałem zmieniając "zręcznie" temat. Ta wwierciła się we mnie morskim spojrzeniem.

-Nie da się zapomnieć co ty wtedy wyprawiałeś. - usłyszałem jej odpowiedź. A pomyśleć, że wszystko zaczęło się od tego, że siedzieliśmy w Dziurawym Kotle zestresowani jak dzieciaki przed założeniem Tiary Przydziału.

-Więc... Też jedziesz do Hogwartu, tak ? - spytałem ciut zdenerwowany i potarłem nerwowo nadgarstek.

-Tak, też jadę. - usłyszałem jej skwapliwą odpowiedź i uniosłem oczy w górę. Jej błękitna koszulka współgrała z jeansami. Grzywka opadała jej na oczy, a jej ręce leżały bezwładnie na stole i obejmowały kurczowo kufel z piwem Kremowym. Podsunąłem dłoń w jej stronę i lekko ująłem jej rękę. Ta spojrzała mi w oczy, a na jej usta wkradł się delikatny uśmiech.

-Rose ? - spytałem cicho, a ta przygryzła delikatnie wargę. - Dasz się zaprosić na spacer po łące ? - dodałem zachęcająco.

-Z chęcią. - odparła zaskakująco szybko. Wstałem i razem ruszyliśmy ku wyjściu. 

-Lubisz chabazie i spacery ? - spytałem nadal trochę zaskoczony. Ta spojrzała mi w oczy.

-Pewnie. Uwielbiam to. - zaśmiała się i cmoknęła mnie w policzek. Zarumieniłem się lekko. 

-A to za co ? - mruknąłem onieśmielony. Ta tylko wzruszyła ramionami. - Teleportacja ? - dodałem z uśmiechem, a ta tylko przytaknęła. Ująłem jej dłoń i wyobraziłem sobie wielką polanę. Po chwili trzepnęło nami porządnie i wylądowaliśmy na zielonej trawce. Ruszyłem w szaleńczym pędzie przed siebie. Uśmiech nie schodził mi z gęby, gdyż w tyłu słyszałem śmiech Rose.
-Poczekaj. - zaśmiała się, a ja przystanąłem i oparłem dłonie na kolanach. Zacząłem dyszeć uradowany.
-Lepiej ? - spytałem patrząc na jej roześmianą twarz.
-Mniej więcej. - wydyszała i spojrzała na mnie. Wziąłem ją na barana bez żadnego zapytania i zacząłem kroczyć w stronę zwierzaka. - George, George, co ty robisz ? - usłyszałem głos z zewnątrz i otrząsnąłem się ze "snu".
-T-Tak. - mruknąłem z przekonaniem i spojrzałem na teraźniejszą Rose, która tupała nogą ze zniecierpliwieniem.
-Odpłynąłeś. - stwierdziła spokojnie. Uśmiechnąłem się i podsadziłem ją na hipogryfa. Usiadłem za nią, a dłonie splotłem na jej brzuchu. - Lecimy. - dodała, a hipogryf wzniósł się w powietrze.
-Gdzie lecimy pani kierownik ? - spytałem szepcząc jej do ucha. Ta zadrżała lekko, a ja zaśmiałem się dość szelmowsko.
-Mniej więcej do Bułgarii. - odparła, gdy już się uspokoiła. Otworzyłem usta by coś powiedzieć, ale po chwili je zamknąłem, bo nie miałem pojęcia co. Ciut mnie zatkało po odpowiedzi. W sumie tak samo było w momencie, gdy po raz kolejny przegrałem z nią w bilarda.
-Oszukujesz. - mruknąłem pewnym głosem i od razu dostałem lekko w ramię. Uśmiechnąłem się szeroko.
-Nie oszukuję. - stwierdziła z dumą w głosie. - To ty jesteś za cienki w uszach, by w to grać. - dodała z powagą wypisaną na twarzy. Zaśmiałem się głupio i podałem jej kij.
-Kochana jesteś. - powiedziałem i spojrzałem na stół. Ta wbiła czarną bilę w odpowiednią łuzę i wyrzuciła dłonie w górę w geście zwycięstwa. - Brawo. - mruknąłem i przytuliłem ją lekko. Ta spojrzała w górę i napotkała moje spojrzenie.
-Dzięki. - odparła cicho i uśmiechnęła się delikatnie. Jej oczy błyszczały radośnie, a włosy wydostawały się spod gumki do włosów tworząc "artystyczny nieład" na jej głowie czym przypominała wkurzonego Chopina, ale cóż poradzić. Ładnemu we wszystkim ładnie, stwierdziłem z uśmiechem na ryju. Ta odsunęła się i w czasie moich zacnych przemyśleń zamówiła dwie szklaneczki Ognistej. Ona mnie za dobrze zna. Jej twarz rozjaśniał uśmiech. Usiadłem przy stoliku z nią i zacząłem nonszalancko sączyć alkohol ze szkła podstawionego mi pod nos. Czas dość szybko minął, więc musiałem odprowadzić Martin przynajmniej do domu. Wstałem i ująłem śmiało jej dłoń. Wyszliśmy uchachani z baru.
-Spotykamy się jutro ? - spytałem z nadzieją, a ta przytaknęła i zamrugała kilka razy oczami. Przysunąłem się lekko do niej i dotknąłem jej ust swoimi. Zamknąłem oczy, by jeszcze bardziej cieszyć się chwilą. W tym momencie nic prócz jej ust poruszających się na moich nie miało żadnego znaczenia. Rose odsunęła się zarumieniona i spuściła wzrok w dół.
-Do jutra. - stwierdziła cicho, a ja dotknąłem jej brody i uniosłem twarz ciut w górę, by tylko widzieć jej oczy. Uśmiechnąłem się krzepiąco.
-Do jutra. - powtórzyłem i przytuliłem ją mocno. Poczułem dziuganie w żebra.
-Weasley, ty rudy ośle, wstawaj, bo się ślinisz. - usłyszałem jakże uroczy głos mojej dziewczyny. Uchyliłem powieki i ujrzałem Rose.
-Też cię kocham. - odparłem po raz kolejny i zlazłem z hipogryfa, gdyż byliśmy na miejscu. Ta tylko westchnęła i roześmiała się szczerze. Ruszyliśmy ku Durmstrangowi, gdzie prawdopodobnie przebywał Oliver, czy jak mu tam. Złapałem ją krzepiąco za dłoń i wlokłem się za nią. Doszliśmy do jakiegoś pokoju.
-George ? - spytała niepewnie i przystanęła. Spojrzałem jej w oczy.
-Będzie dobrze. Jestem przy tobie. - zapewniłem ją szeptem i objąłem ramieniem. Ta wyciągnęła różdżkę i niepewnie pociągnęła klamkę. Ruszyła do środka i skamieniała. W sumie to zastawiła mi cały widok, więc trochę kijowo mi się było zorientować na co patrzy. - Rose ? - spytałem cicho, a ona zazgrzytała zębami.
-To ja się sram, żeby tu przylecieć i znoszę tego śliniącego się patafiana, a ty sobie tu puzzle z kolegą układasz ? - krzyknęła ku mojemu zdziwieniu. Wlazłem za nią i ujrzałem Olivera wraz z jakimś chłopakiem zaskoczonego, ale nadal pochylonego nad jakąś układanką.
-Po co ty tu ? - spytał zdziwiony chłopak i rozdziawił paszczę.
-J-Jak to po co ? - warknęła na granicy załamania. - Dostałam od ciebie list. - dodała uspokajając się w miarę możliwości i wyciągnęła świstek.
-Aaa... To... To Cler mi wytrąciła pióro z dłoni i odleciała z niedokończonym i umazanym listem. - zaśmiał się, a Martin zaczęła się śmiać głupawo. Uśmiechnąłem się lekko i obserwowałem dalszą reakcję Rose. Trochu się po wnerwiała, ale potem jej przeszło i zaczęła się cieszyć przyjazdem tutaj.

~Kilka godzin później. Jakaś niezidentyfikowana polanka.~

Usiadłem na trawie i spojrzałem na gwiazdy. Rose usiadła obok mnie. Objąłem ją ramieniem. 

-Dzięki, że zgodziłeś się razem ze mną do Olivera. - powiedziała cicho i uśmiechnęła się lekko. Zaśmiałem się. 

-Mam coś dla ciebie. - stwierdziłem i wytachałem z kieszeni małe pudełeczko.

-Co to ? - spytała cicho i ujęła pakunek. Wzruszyłem ramionami. Ta otworzyła wieczko i ujrzała naszyjnik z gwiazdką. Jej uśmiech wynagrodził mi zimno na polu. - Jesteś boski. - stwierdziła i przytuliła mnie. 

-Powiedz mi coś czego nie wiem. - zaśmiałem się i oberwałem lekko w ramię. Dotknąłem jej ust swoimi i zaśmiałem się lekko. Objąłem ją jeszcze raz ramieniem, a ta wtuliła się we mnie. - Jesteś najdziwniejszą, ale i najlepszą dziewczyną na świecie. - szepnąłem jej na ucho, a ta położyłe głowę na moim ramieniu.

-A ty najzabawniejszym chłopakiem na ziemi. - odparła i zaśmiała się cicho. Tak, to jeden z najlepszych dni w życiu. 

_________________________________________________________

Rozdział dla Klaudii na jej 15 urodziny. Mam nadzieję kochanie, że ci się podoba. Więc zaczynając zacne życzenia...

Życzę ci szujo moja 100 lat życia. 

Przynajmniej będę miała się z kogo pośmiać na starość. 

Życzę ci spełnienia marzeń, zarówno dobrych jak i złych. 

Samych miłych wspomnień... 

No i zacnej egzystencji w ostatniej klasie GIMBAZJUM. 

Samych mało zjebanych przyjaciół. 

Wielu  książek.

Nie wpadnięcia do Otchłani. 

Spotkania Jamiego i Olivera.

Zakupu koszulki z Ed'em. *-*

Samych pyszności i żeby poszło w cycki.

Wiesz, że cię cholernie kocham.

Więcej wypadów pod wiadukt.

Przemalowania się na rudo lub niebiesko.

Samych zajebistych snów.

Samych zajebistych ludzi.

Samej zajebistej mnie. xD

W tym miejscu kończę zacne życzenia, gdyż nie mam już nic więcej do powiedzenia.

Kocham, pozdrawiam, ściskam i uwielbiam - Black.